STP naar 3DS

STP is een neutraal bestandsformaat dat de overdracht van bestanden tussen verschillende CAD-software mogelijk maakt. De ontwikkeling van STP begon in 1984 als opvolger van IGES, SET en VDA-FS. STP-formaat (standaard voor de uitwisseling van Product Data), is een ISO-standaard uitwisselingsformaat Het wordt gebruikt voor het weergeven van driedimensionale gegevens in een formaat dat door meerdere programma's kunnen worden herkend. ISO-norm nummer: 10303.

Hoe open je STP-bestanden

STP formaten kunnen worden gebruikt voor het uitwisselen van gegevens tussen CAD, computer-aided manufacturing, Computer-Aided Engineering, Product Data Management / EDM en andere CAx systemen (computer-aided technologieën). STP is hetzelfde als STE en STEP. Het nadeel is dat een STP-bestand niet worden bewerkt en het design tree van het model is naar keuze verkrijgbaar.

3DS is een van de bestandsformaten die worden gebruikt door de Autodesk 3ds Max 3D-modellering, animatie en rendering software. Het was de oorspronkelijke bestandsindeling van de oude Autodesk 3D Studio DOS, die populair was tot zijn opvolger het verving in april 1996. Sinds 1990 Na zijn rond, het is uitgegroeid tot een de facto standaard geworden voor de overdracht van modellen tussen 3D-programma's, of voor het opslaan van modellen voor 3D-resource catalogi. Terwijl de 3DS-indeling heeft tot doel een import / export-formaat te bieden, met behoud van alleen essentiële geometrie, textuur en het aansteken van data, de daarmee verband houdende MAX-formaat bevat ook extra informatie specifiek voor Autodesk 3ds Max, om een ​​scene volledig te worden opgeslagen / geladen.

Hoe open je 3DS-bestanden

3ds is een binair bestandsformaat. Indeling berust in blokken, waarbij elk gedeelte van zijn ingebed in een blok dat een stuk identificator en de lengte van de data, en de data zelf bevat. Dit maakt het mogelijk parsers om brokken ze niet herkennen overslaan, en zorgt voor uitbreidingen van het formaat. De brokken vormen een hiërarchische structuur, vergelijkbaar met een XML-DOM boom. De eerste twee bytes van de chunk zijn de ID. Vanaf dat de waarde van de parser de chunk kan identificeren en te beslissen of het deze zal ontleden of overslaan. De volgende vier bytes bevatten little-endian geheel getal dat de lengte van het stuk, waaronder de gegevens, de lengte van de sub-blokken en de 6 bytes header. De volgende bytes gegevens dat stuk, gevolgd door de sub-brokken in een structuur die diep kan zich uitstrekken tot verschillende niveaus.