Μετατροπή STP σε 3DS

Το STP είναι μια ουδέτερη μορφή αρχείου που επιτρέπει τη μεταφορά αρχείων μεταξύ διαφορετικών λογισμικού CAD. Η ανάπτυξη της STP ξεκίνησε το 1984 ως διάδοχος των Iges, σετ και VDA-FS. Η μορφή STP (πρότυπο για την ανταλλαγή δεδομένων προϊόντων) είναι μια τυποποιημένη μορφή ανταλλαγής ISO. Χρησιμοποιείται για την εκπροσώπηση τρισδιάστατων δεδομένων σε μορφή που μπορούν να αναγνωρίσουν πολλαπλά προγράμματα. Τυπικός αριθμός ISO: 10303.

Πώς να ανοίξετε αρχεία STP

Οι μορφές STP μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ της κατασκευής CAD, ηλεκτρονικών υπολογιστών, μηχανικής υποστήριξης υπολογιστών, διαχείρισης δεδομένων προϊόντων / EDM και άλλων συστημάτων CAX (τεχνολογίες υπολογιστών). Το STP είναι το ίδιο με τον Ste και το βήμα. Το μειονέκτημα είναι ότι ένα αρχείο STP δεν είναι επεξεργάσιμο και το δέντρο σχεδιασμού του μοντέλου δεν είναι είτε διαθέσιμο.

Το 3DS είναι ένα από τα μορφότυπα αρχείων που χρησιμοποιούνται από το μοντέλο Autodesk 3DS Max 3D, το λογισμικό και το λογισμικό απόδοσης. Ήταν η εγγενής μορφή αρχείου του παλιού Autodesk 3D Studio Dos, η οποία ήταν δημοφιλής μέχρι το διάδοχό της την αντικατέστησε τον Απρίλιο του 1996. Από το 1990, έχει αυξηθεί για να γίνει de facto βιομηχανία πρότυπο για τη μεταφορά μοντέλων μεταξύ 3D προγραμμάτων ή αποθήκευσης μοντέλων για 3D Κατάλογοι πόρων. Ενώ η μορφή 3DS στοχεύει στην παροχή μιας μορφής εισαγωγής / εξαγωγής, διατηρώντας μόνο βασική γεωμετρία, υφή και δεδομένα φωτισμού, η σχετική μορφή MAX περιέχει επίσης επιπλέον πληροφορίες σχετικά με το Autodesk 3DS Max για να επιτρέψει την πλήρη αποθηκευμένη / φορτωμένη σκηνή.

Πώς να ανοίξετε αρχεία 3DS

Το 3DS είναι μια δυαδική μορφή αρχείου. Η μορφή βασίζεται σε κομμάτια, όπου κάθε τμήμα δεδομένων ενσωματώνεται σε ένα μπλοκ που περιέχει ένα αναγνωριστικό κομμάτι και το μήκος των δεδομένων και τα ίδια τα δεδομένα. Αυτό επιτρέπει στους συλλέκτες να παραλείπουν τα κομμάτια που δεν αναγνωρίζουν και επιτρέπει τις επεκτάσεις στη μορφή. Τα κομμάτια σχηματίζουν μια ιεραρχική δομή, παρόμοια με ένα δέντρο XML DOM. Τα πρώτα δύο bytes του κομμάτι είναι το αναγνωριστικό της. Ο αναλυτής μπορεί να αναγνωρίσει το κομμάτι από αυτή την αξία και να αποφασίσει αν θα το παραπέμψει ή θα το παραλείψει. Οι επόμενες τέσσερις bytes περιέχουν έναν ακέραιο ακέραιο μικρότερο άκρο που είναι το μήκος του κομμάτι, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων του, το μήκος των υπο-μπλοκ και της κεφαλίδας 6-byte. Τα επόμενα bytes είναι τα δεδομένα του κομμάτι, ακολουθούμενα από τα υπο-κομμάτια, σε μια δομή που μπορεί να επεκταθεί σε πολλά επίπεδα βαθιά.